သတင်းထောက်မှတ်စု- ပါရီရတနာဓားပြတိုက်မှု၊ ရုပ်ရှင်ထဲကအတိုင်း

(SeaPRwire) –   တစ်ခါတရံတွင် ဝါရင့်သတင်းထောက်များပင် မျက်ခုံးပင့်မိစေလောက်သော ထူးခြားသည့် သတင်းများ ရေးသားရန် တာဝန်ပေးခြင်း ခံရတတ်ပါသည်။ ပါရီမြို့ရှိ Louvre ပြတိုက်တွင် တနင်္ဂနွေနေ့က ဖြစ်ပွားခဲ့သော ဓားပြမှုသည် ထိုအထဲမှ တစ်ခုဖြစ်သည်။

လူလေးဦးသည် အမြင့်သုံးကား (cherry picker truck) ကို အသုံးပြု၍ ဘေးဘက်ကို တက်ရောက်ကာ ဒုတိယထပ်ပြတင်းပေါက်မှ ဖောက်ထွင်းဝင်ရောက်ပြီး ပြင်သစ်ဘုရင့်အဆောင်အယောင်ကျောက်မျက်ရတနာ အမေရိကန်ဒေါ်လာ သန်း ၁၀၀ ဖိုးအထိ ခိုးယူကာ ခိုးရာပစ္စည်းများကို မော်တော်ဆိုင်ကယ်များဖြင့် ၁၀ မိနစ်အောက်အတွင်း သယ်ဆောင်ထွက်ပြေးခဲ့ကြသည်။ ဇာတ်ကားများထဲကအတိုင်းပင်။ Pink Panther ဇာတ်ကားများကဲ့သို့ပင်။

ကျွန်တော်သည် ပါရီတွင် နေထိုင်ခဲ့ဖူးသည်။ ထိုအချိန်က နှင့် နောက်ပိုင်းတွင် အကြီးအကဲတစ်ဦး ကွယ်လွန်မှုမှသည် သေဆုံးမှုများပြားသော အကြမ်းဖက်တိုက်ခိုက်မှုများစွာ၊ Notre Dame ဘုရားရှိခိုးကျောင်း မီးလောင်မှုအထိ မျက်နှာဖုံးသတင်းများစွာကို သတင်းယူဖူးပါသည်။ ယခုတော့ ဒီဖြစ်ရပ်ပင်။

ကံကောင်းစွာဖြင့် ကျွန်တော့်တွင် ထူးချွန်သော အဖွဲ့တစ်ဖွဲ့ရှိခဲ့သည်- ပရော်ဖက်ရှင်နယ် ကင်မရာသမားနှင့် ထုတ်လုပ်သူ John Templeton နှင့် Simon Owen (၁၉၉၀ ပြည့်လွန်နှစ်များကတည်းက ပါရီတွင် အတွေ့အကြုံရှိ ထုတ်လုပ်သူ)၊ Cicely Medintzeff နှင့် အသုံးဝင်သော Mercedes ဗင်ကားကြီးနှင့် ယာဉ်မောင်းတစ်ဦးတို့ ဖြစ်ကြသည်။

ခရီးစဉ်သည် သိပ်အဆင်မပြေခဲ့ပါ – လန်ဒန်မှ ပါရီသို့ လေယာဉ်ဖြင့် ပျံသန်းစဉ် ထုတ်လုပ်ရေးသုံးပစ္စည်းအိတ် အနည်းငယ် ဆုံးရှုံးခဲ့ရသည်။ သို့သော် ကင်မရာသမား John က လိုအပ်သလို စီမံခန့်ခွဲခဲ့သည်။ ဝါရှင်တန်ပြည်နယ်မှ ချစ်စရာအမေရိကန်ဇနီးမောင်နှံတစ်စုံ အပါအဝင် လေဆိပ်တွင် လူများနှင့် စကားပြောဆိုနေစဉ်မှာပင် ထိုခိုးမှုက မြို့၏ ရေပန်းစားစရာ စကားဝိုင်း ဖြစ်နေခဲ့သည်။

ကျွန်တော်တို့၏ နောက်ထပ်စိန်ခေါ်မှုမှာ တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှုပြုလုပ်ရန် နေရာရှာဖွေခြင်းဖြစ်သည်။ ညဘက်ရောက်ရှိလာသောအခါ ပြတိုက်အနီးရှိ လမ်းတစ်ဖက်ခြမ်းကို ရဲများက ပိတ်ဆို့ထားသဖြင့် ကျွန်တော်တို့သည် အခြားတစ်ဖက်ခြမ်းမှ နောက်ပြန်မောင်းဝင်ခဲ့ရသည်။ ပြတိုက်၏ ပိရမစ်ပုံစံ အထင်ကရ ဝင်ပေါက်ရှေ့တွင် နေရာတစ်ခုကို ကျွန်တော်တို့ ရှာတွေ့ခဲ့သည်။ ညဘက်ဖြစ်စေ၊ နေ့ဘက်ဖြစ်စေ၊ ၎င်းသည် ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ ရာဇဝတ်မှုတစ်ခုအကြောင်း ပြောဆိုနေစဉ် အနီးတစ်ဝိုက်ရှိ အကောင်းဆုံး နောက်ခံရှုခင်းများထဲမှ တစ်ခုဖြစ်သည်။

နောက်တစ်မနက်တွင် ကျွန်တော်တို့သည် ရာဇဝတ်မှုဖြစ်ပွားရာနေရာဖြစ်သည့် ပြတိုက်၏ နောက်ဘက်ခြမ်းသို့ တိုက်ရိုက်သွားခဲ့သည်။ ခိုးယူသူများ ကားရပ်ထားသော ကျဉ်းမြောင်းသည့် ပလက်ဖောင်း၊ ၎င်းတို့ဖြတ်တောက်ဝင်ရောက်ခဲ့သော အားနည်းသည့် ပြတင်းပေါက်နှင့် ယခုအခါ ကွာဟချက်ကို ဖုံးအုပ်ထားသော သစ်သားပြားတစ်ချပ်ကို ကျွန်တော်တို့ တွေ့ခဲ့ရသည်။ ရပ်ထားသော ရဲကားတစ်စီးမှလွဲ၍ ထိုအချိန်၌ပင် လုံခြုံရေး အစောင့်အရှောက် များများစားစား မရှိခဲ့ပါ။ ဖောက်ထွင်းဝင်ရောက်မှုနှင့်ပတ်သက်သည့် ပြတိုက်၏ ဗီဒီယိုလည်း မရှိခဲ့ပါ။ ခိုးယူသူများက အချက်ပေးစနစ်များကို ကျော်ဖြတ်သွားခဲ့သည်။

ကျွန်တော်တို့တစ်ဦးတည်း အံ့သြစွာ ကြည့်နေခြင်း မဟုတ်ခဲ့ပါ။ အမေရိကန် ခရီးသွားများ အပါအဝင် လူအုပ်ငယ်လေးတစ်စုက မော့ကြည့်ပြီး အံ့သြနေကြသည်။ “ မယုံနိုင်လောက်အောင် လွယ်လွန်းလှသည်” ဟု တစ်ဦးက ကျွန်တော်တို့ကို ပြောသည်။ “ ထူးဆန်းလိုက်တာ” ဟု နောက်တစ်ဦးက သက်ပြင်းချရင်း ပြောသည်။

သို့သော် ပြတိုက်ရှေ့တွင် လူအုပ်ကြီး ပြန်ရောက်နေခဲ့သည်။ ထိုနေ့က ပိတ်ထားခဲ့သော်လည်း (ခိုးမှုဖြစ်ပွားပြီးနောက် ပိတ်ထားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်) လူအများအပြား ရောက်ရှိနေကြသည်- အများအပြားမှာ ထိုရာဇဝတ်မှုအကြောင်းကို သိချင်နေကြသည်။ အခြားများစွာသောသူတို့မှာ Louvre နှင့်အတူ ပုံမှန် Instagram-style ဆယ်ဖီများ ရိုက်နေကြသည်။

တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှုများအတွက် ကျွန်တော်တို့၏ ရုပ်သံပစ္စည်းများကို ပလက်ဖောင်းပေါ်တွင် ဖြန့်ခင်းထားရာ ကျွန်တော်တို့သည် အာရုံစိုက်စရာ နောက်တစ်မျိုး ဖြစ်လာခဲ့သည်။ “ ဘယ်မှာဖြစ်တာလဲ?” ဟု လူတစ်ဦးက မေးသည်။ “ ပြတိုက် ဘယ်တော့ ပြန်ဖွင့်မှာလဲ?” ဟု နောက်တစ်ဦးက မေးသည်။ အခြားအမေရိကန် ခရီးသွားတစ်ဦး ရောက်လာပြီး ခိုးမှုမဖြစ်ပွားမီ တစ်ရက်အလိုက သူနှင့်သူ့ဇနီးသည် ပြတိုက်သို့ ရောက်ခဲ့ဖူးကြောင်းနှင့် လုံခြုံရေးသည် အလွန်ဆိုးရွားနေကြောင်းကို ကြိုတင်သိခဲ့ရကြောင်း ပြောပြခဲ့သည်။

ရာဇဝတ်မှု၏ အသေးစိတ်အချက်အလက်များ ပေါ်ထွက်လာသည်နှင့်အမျှ ဇာတ်လမ်းက ပို၍ ထူးဆန်းလာသည်။ ပါရီမြို့ပြင် ၂၅ မိုင်အကွာတစ်နေရာတွင် တွေ့ရှိခဲ့ပုံ။ စိန် ၁,၃၀၀ ကျော်ဖြင့်စီခြယ်ထားသော သရဖူ (အခြားရှစ်ခုကို ၎င်းတို့ရရှိခဲ့သည်) တစ်ခုကို မေ့ကျန်ခဲ့လောက်အောင် ၎င်းတို့သည် အဘယ်ကြောင့် ထိုမျှလောက် အလျင်စလိုဖြစ်နေခဲ့သနည်း။ ပျက်စီးသွားသောအချိန်ကို ပြန်လည်ဖြည့်ဆည်းရန် ရဲများက ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်သားဝတ်စုံနှင့်တူသော အင်္ကျီ၊ လက်အိတ်၊ ကားနံပါတ်ပြားနှင့် ပါရီမြို့ပြင် အဝေးပြေးလမ်းမပေါ်တွင် သံသယရှိသူများ ထွက်ပြေးနေသည့် ဗီဒီယိုများ အပါအဝင် သက်သေအထောက်အထားများ စုဆောင်းပုံတို့ကို သိလာရသည်။

ပြင်သစ်လူမျိုးများသည် ၎င်းတို့ကျွမ်းကျင်သည့် နောက်ထပ်အရာတစ်ခုကို လုပ်ဆောင်နေကြသည်- အပြစ်တင်ခြင်းနှင့် အပြစ်ပုံချခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ သမ္မတ Emmanuel Macron သည် ယခုရက်ပိုင်းတွင် နိုင်ငံရေးခေါင်းခဲစရာများ အလုံအလောက်ရှိနေသည်။ သူလိုအပ်သည့် နောက်ဆုံးအရာမှာ ထင်ရှားသည့် ကပ်ဆိုးတစ်ခုမဟုတ်။ ပြစ်မှုကျူးလွန်သူများကို ဖမ်းမိမည်ဟု သူက ကတိပြုခဲ့သည်။ သူမ၏ဂုဏ်သိက္ခာအတွက် ပြတိုက်၏ ဒါရိုက်တာသည် ရာထူးမှနုတ်ထွက်ရန် ကမ်းလှမ်းခဲ့သည် (ငြင်းပယ်ခံရသည်) သို့သော် ပြင်သစ်အထက်လွှတ်တော်၏ ပြင်းထန်သော စစ်ဆေးမေးမြန်းခြင်းကို ခံခဲ့ရသည်။

ကျွန်တော်တို့ မှတ်သားခဲ့သည့်အတိုင်း ဤအရာအားလုံးသည် ပြင်သစ်ရဲစုံစမ်းစစ်ဆေးရေးသမား ၁၀၀ ဦးပါ အဖွဲ့အတွက် အချိန်နှင့်အပြိုင်ပြိုင်ဆိုင်မှုတစ်ခုဖြစ်သည်- ပြင်သစ်သမိုင်းတွင် အကြီးမားဆုံး လူဖမ်းဆီးမှုကြီးများထဲမှ တစ်ခုဖြစ်သည်။ ခိုးယူသူများက လက်ဝတ်ရတနာများကို ဖျက်ဆီးခြင်း၊ ကျောက်မျက်ရတနာများကို ပြန်လည်ဖြတ်တောက်ခြင်းနှင့် ရွှေငွေများကို အရည်ကျိုကာ ရောင်းချခြင်း မပြုမီ ၎င်းတို့ကို ဖမ်းဆီးရန်ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့သည် ၏ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဖြစ်သည်။

ကျွန်တော့်၏ ထုတ်လွှင့်ရေးလုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များ ရာဇဝတ်မှုအပေါ် အံ့သြတုန်လှုပ်ကြောင်း ပြောဆိုသံများကို ကြားရသည်အပြင် ပါရီသို့ စေလွှတ်ခံရသည့် “ ခက်ခဲသော” တာဝန်နှင့် ပတ်သက်၍ ကျွန်တော်တို့သည်လည်း အပျော်သဘော စနောက်ခံခဲ့ရသည်။ အမှန်စင်စစ် ကျွန်တော့်၏ ဇာတိမြို့ဟောင်းကို ပြန်လည်မြင်တွေ့ရသည်မှာ ဝမ်းသာစရာပင်။ ပါရီသည် အလွန်လှပသည်။ သို့သော် ကျွန်တော် မှတ်သားရမည့်အချက်မှာ ကောင်းမွန်သော brasserie ညစာတစ်နပ်မှလွဲ၍ ထိုခရီးစဉ်သည် ဇာတ်ညွှန်းများရေးရန်နှင့် အသုံးအဆောင်များအသုံးပြုရန် ကဖေးကုလားထိုင်များပေါ်တွင် ပြည့်ကျပ်တောင့်တင်းနေခဲ့ရခြင်း၊ ပြင်သစ်စတိုင် Uber Eats ဖြင့် စားသောက်ရခြင်း စသည်တို့နှင့် ပိုမိုသက်ဆိုင်သည်။

ထို့ကြောင့် ယခုအခါ ဤမယုံနိုင်စရာကောင်းသော ပြင်သစ်ရာဇဝတ်မှုဇာတ်လမ်း မည်သို့ပြီးဆုံးမည်ကို ကျွန်တော်တို့ စောင့်ကြည့်နေကြသည်။ ကျွန်တော်တို့ ကြားသိရသော လူအများစုမှာ ဓားပြများ ဖမ်းမိမည်ဖြစ်ကြောင်းနှင့် ပြတိုက်၏ လုံခြုံရေးကို မြှင့်တင်မည်ဖြစ်ကြောင်း အတော်လေး ယုံကြည်ကြသည်။ သို့သော် ပြင်သစ်၏ “ စိတ်ဝိညာဉ်” ဟု ဖော်ပြခံရသော အဖိုးမဖြတ်နိုင်သည့် လက်ဝတ်ရတနာများ ပြန်လည်ရရှိမည်ကို ၎င်းတို့ သံသယရှိကြသည်။ Louvre ပြတိုက် ပြန်လည်ဖွင့်လှစ်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ဤရုပ်ရှင်ဆန်သော ဇာတ်လမ်းတွင် ပျော်ရွှင်ဖွယ် အဆုံးသတ်တစ်ခု ရှိပါစေကြောင်း ကျွန်တော်တို့ မျှော်လင့်ကြပါစို့။